Het is gebeurd: Mama kocht een “superfood”. In de Jumbo nog wel! Kokosolie welbepaald.
De beschrijving op de pot en de website zijn alvast veelbelovend: goed voor huid en haar, bevat korte vetzuren die sneller door het lichaam worden afgebroken en dus makkelijker te verteren blablabla.
Het zij zo. Ik maak een slaatje met gebakken appel.
De pot staat in het zicht.
Laat ik even testen hoe dat spul hier marcheert. Ik open de pot, een witte harde (?) substantie met weelderige kokosgeur die aan Hawaiaanse stranden doet denken, gaapt me aan met haar “Eat-me-superfood-vet-ogen”. Ik neem een lepeltje (lees: schraap een lepeltje) uit de pot en laat het in de hete pan vallen. Gezien het smeltpunt van de substantie op 24°C ligt, veranderd het spierwitte klompje vrijwel meteen in een doorzichtige olie die zich gezapig over mijn pannetje verspreid. Bij het zien alleen al voel ik me goed. Het ruikt ook lekker naar kokos, pluspunt 1, enkel voor de liefhebbers natuurlijk. Ik leg de appeltjes erbij.
Geen spatten, pluspunt 2. De appeltjes kleuren heel mooi en van aanbranden geen spoor, pluspunt 3.
Dit laatste kan ook aan de antikleefpan (Ikea, 2€) hebben gelegen :)…
De appeltjes zijn gebakken. Mooi goudgeel, de kokosgeur is verdwenen (stel je voor elke toekomstige biefstuk met kokossmaak!).

Dag 2 met de pot in huis, geef ik mijn baby een aardappeltje met kip en champignon en – u raadt het goed –  kokosolie!
Want ook voor kleine snuiters is het gezond. Ik voeg ook wat vitamine D druppels toe aan het papje. (lees: Kind en gezin zegt dat de zon te weinig schijnt in België… nee toch)
Wat een superfoodpapje, gaat vlot binnen, wat een superbaby !

Eerste belevingen met ‘superfood’ kokosolie:
Merelmama is positief, men zegge het voort !