Ze kon er niet meer in, ik moest het onder ogen zien. Stel je voor dat je in bed, je benen niet verder kan spreiden dan 20cm uit elkaar… Inderdaad, dat is geen doen. Dus out with the old, in with the new! Zijnde in ons geval: het kinderbed om te bouwen tot een groot éénpersoonsbed. Makkelijker gezegd dan gedaan! En het mag gezegd worden Interbaby: herpak u! De kasten en bedden die jullie fabriceren zijn niet gemaakt voor de doorsnee Vlaming, die snel tussen de soep en de petatten even het bed wil aanpassen of de kast ineens zetten… Een heel weekend zeg ik u, zijn we er aan bezig geweest! En ook het verhuizen van de (loodzware) kasten die uit 1001 stukjes bestaan in geen pretje… Ik kijk er (alweer) naar uit 😦 …

Maar eindelijk: zondagnamiddag stond het er! Het ‘grote’ bed voor mijn kleine meid.
Haar, reeds op de hoogte gebracht van deze grote stap en heuglijk feit, ging ik halen na een weekendje Bompa en Bomma. Thuisgekomen wil ze meteen naar boven om te gaan kijken. Haar oogjes zijn groot van verwondering bij het zien van deze nieuwe opstelling in haar kamertje. Ze klautert op het bed en kijkt van links naar rechts om de grootte van haar nieuwe nestje in te schatten. Telkens peilt ze hierbij onze reactie. Ze kruipt onder het donsdeken en gaat al slapen zegt ze. Dit komt goed, ze is enorm blij! ’s Avonds hetzelfde liedje. Fier als een gieter gaat ze naar boven alsof het een waar voorrecht is om in dit nieuwe meubel te mogen slapen. Ons verhaaltje-voorlezen-ritueel moet nog een beetje aangepast worden aan de nieuwe opstelling, maar snel ligt ze al onder de dekens en even later horen we niks meer tot de volgende ochtend. Mama en papa blij!
Als s’ ochtends dan nog blijkt dat haar pamper nog droog is, is ze nog fierder!
En inderdaad, ik kan er niet over zwijgen en iedereen die ik tegenkom moet het horen dat ze in het grote bed slaapt. Ik ben ook zo fier als een pauw met mijn grote meid. Wat doet ze dat goed.

Vanavond na school, wil ze meteen weer naar boven om te gaan kijken naar het grote bed. “Ooh” een zuchtje, als in ‘oef, het staat er nog’. Blijgezind sluit ze het hekje weer, dat voor de veiligheid toch maar weer voor haar deur staat opgesteld. “Maar eerst… beetje ‘tee kijken'” is het verdict dat volgt. Vooruit dan maar 🙂 Mama blijft gewoon fier! Voor altijd :).

Kus
-X-

Merelmama