Dat is de vraag heden daags ten huize Merelmama. De start van de potjesgang is een feit. Vandaag 2 mei, lieve lezer, was dan ook de eerste dag, die kleine Merelmuis ZONDER pamper doorbracht in de kinderkribbe. Ik herhaal: ZONDER pamper. Deze morgen had manlief haar dan ook afgezet, geladen met een zak vol extra kleren, met het gedacht dat ik een zak vol natte pipi-kleren terug mee naar huis ging krijgen. Maar raad eens wie er deze avond nog in dezelfde slip en legging rondhoste in de crèche? Inderdaad, die van mij! Fier als een gieter kwam ze naar me toegelopen. En mama even fier en met een grote smile terug naar huis in de auto, dochterlief nog altijd ZONDER pamper! Met een klein hartje en misschien iets sneller dan toegelaten reden we over de polderbanen naar huis.

Na veel en overdreven bewieroking door mama, over de pampervrije dag, at ze even flink een bord vol havermout leeg. Dan wou mevrouwtje “Tee kijke”. En zoals dat wel mag als ze moe is, mocht babyTV (het bestaat echt en het is ook even psychedelisch als het lijkt!) het scherm vullen. Handig, zo kon ik mijn bord zelf vullen en weer leeg eten.
Ik zat nog even te verteren aan de tafel, toen ik met een klein stemmetje, maar ook wel lekker luchtig hoorde: “broekje nat”. Mama schiet van haar stoel richting zetel en hoezee, hoezee: mevrouwtje had in de zetel geplast. Geschrokken door mama haar aanhollen en het constateren van de natte legging, begint ze te huilen. Ik zet haar nog op het potje (dat voor de gelegenheid dan zijn plaats heeft in de keuken) maar tevergeefs. De hele blaasinhoud bevond zich op mijn kussens. Het dubbelgevouwen fleecedeken dat ik toch maar onder haar pamperloze kontje had geschoven, had toch half dienst gedaan.
Lang leve de wasbare overtrek !

-X-
Merelmama