En het hangt aan mijn gevel… Een bord met ‘TE KOOP’. Het bord van de schaamte. Het gaapt me, elke keer ik thuiskom, met uitdagend zwarte letters aan. Een raar gevoel. Schoonmaken heeft een andere betekenis gekregen. Ik hou het proper (deels) voor een ander. En een gevoel van “als er nu maar niks meer kapot gaat” neemt soms over. Laten zoals het is. De fakkel doorgeven aan een ander gezin, een andere eigenaar.
Soms lijkt het mij nogmaals een bevestiging van de mislukking. Het ging niet hier, ik moet het verkopen want ik kan het niet betalen. Afdruipen…

Andere dagen lijkt het ook wel genoeg geweest en kan het niet snel genoeg weg zijn. Hier lukte het niet, dus weg ermee. Nieuwe start, nieuwe plek, nieuwe herinneringen maken. Het gaat op en af. Net als elk gevoel dat ik heb. Het is ook wel spannend langs een bizarre kant, wie zal erop af komen, wanneer, hoeveel houden we er aan over… De verhuis in zicht, het samenwonen… (JA ik ga dit jaar terug samenwonen ! Met het liefste ventje!)

Wordt ongetwijfeld vervolgd…! 😉