Vuurwerk, waarom vind ik het zo -belachelijk- romantisch?…Waarschijnlijk omdat ik als puberende bakvis altijd gedacht heb: “Wacht maar later, als ik met mijn schoonste lief zal kijken, DAN zal het pas vuurwerk zijn” ! Maar meer waarschijnlijk is dat ik teveel nadenk TIJDENS het vuurwerk!? Dus ja, wat is er dan het “romantischst”, mijn gedachten of die fonkelende pijlen in de lucht? Geen idee 🙂

Nu tijd voor iets minder en helemaal niet romantisch: scheidingspapieren… Waarom heb ik ook als puberende bakvis gedacht: “Wacht maar als ik een schoon lief heb, dan is het voor ALTIJD EN ALTIJD en ik ga dat beloven tegenover jan en alleman en in ’t groot en in ’t breed liefst ook nog eens…” Helaas niet. Helaas behoor ik ook -op mijn 27, what’s another year- tot de grote hoop van “mij-is-het-niet-gelukt”-mensen. Tegen wil en dank. Die papieren lezen en daarin zwart op wit zien staan dat ik: Jolien Brys geboren te Beveren op 19 november 1987 er NIET in geslaagd ben EN ter onderlinge overeenkomst (want zo heet dat dan) wil overgaan tot een scheiding. Nee eigelijk niet.
Ik had geen scheiding voorzien in mijn puberende mind-map dacht ik?
Waar heb ik het bordje gemist? Waar heb ik de verkeerde afslag genomen? Ik zal het nooit weten. Misschien hoeft dat ook niet.  Misschien moet ik gewoon verder de berg op gaan? Door de zure appel, want dat is eigenlijk de beste oplossing, dat weet ik zelf ook. Toch even doorbijten… Op het einde wacht mij wel terug een ECHT romantisch vuurwerk.

Althans dat hoop ik vurig, how obvious. 

X