“Reizen” waar denkt u dan aan? Bij ons staat dat gelijk aan een kind dat last heeft van de warmte, amper of heel slecht eet, moe en hangerig is, nergens heen kan zonder vervoerd te worden of in de armen gedragen en één keer zelfs met een bezoekje aan de spoedgevallen wegens uitdroging… Echt ontspannend kan je dat niet noemen en toch was het zo de voorbije 4 jaren dat we op verlof gingen met ons gezin. Vorig jaar, buiten ons verblijf in Orsay gerekend (wat nu écht niet onder de categorie “verlof” valt), gingen we nergens naartoe. Geen ontspannen vakanties maar leven van scan tot scan en tussen de doktersafspraken door.

Dit jaar kwam er onverwachts toch een vakantie op ons pad. We hadden (nog) niks gepland (waarschijnlijk om dezelfde reden dat u ook nog niks gepland had) en we gingen wel zien “wat voor weer het was”. Mogelijks een uitje naar Nederland of Duitsland met een tentje en weinig volk om te ontmoeten, dat had er nog wel ingezeten. Maar het werd een weekje Frankrijk met de schoonfamilie. Met een bang hartje want “een goe verlof” met ons madammeke had er nog nooit ingezeten, om bovenvermelde redenen. We pakten in en hoopten op het beste en dat werd het ook.

Op de bestemming ontpopte onze kleuter zich tot een ontspannen kind met een grote, gezonde eetlust en een opgewekt speelhumeur. Geen ellenlang gemekker voor tablet of computer, geen gezeur voor een buggy (waar ze nu toch al niet meer in past), geen spoedgevallen en zalig rustige nachten (buiten ‘ik-moet-pipi-doen-momentjes gerekend dan). We klommen zelfs in het bos en deden (ongepland/ongewild, zo gaat dat met familiewandelingen) een tochtje van bijna 3 km met wel 170 hoogtemeters! Onze mond viel letterlijk open om haar inspanningsvermogen en het was opletten dat we niet overmoedig werden, maar dat was niet nodig. Ze zette door en klom aan ons handje en met groeiende zelfzekerheid verder het bos in. Haar lijfje heeft een groeispurt ingezet. De laatste paar maanden, kwamen er minstens 3 of 4 centimeters bij in lengte en 2 schoenmaten. De groeihormonen die we dagelijks spuiten ‘kicken’ letterlijk in en dat is raar om te zeggen, maar dat doet deugd.

Hetgeen ze aan groeihormonen tekort komt (lees: niet meer zelf produceert) wordt aangevuld en dat doet haar zichtbaar goed. Haar blauwe kijkertjes fonkelen meer dan ooit en zo ook die van ons. Meermaals per dag wisselen manlief en ik een blik die boekdelen spreekt. Een blik van ongelooflijke fierheid en ongeloof en hoop voor de toekomst. Haar laatste scan was prima. Veel woorden maakt de oncoloog er niet aan vuil (en soms is dat ook helemaal niet nodig) maar het was goed en zo konden we toch met een gerust hart op vakantie vertrekken.

Het werd een zalige vakantie en dat was heel lang geleden. Het mooie weer zat er natuurlijk ook voor een groot stuk mee tussen. Zalige, warme dagen met lange warme avonden en lekker lange apero’s met lieve familie. Méér moest/kon dat écht niet zijn en we keerden dan ook terug met onze valies gevuld met vuile kleren en prachtige herinneringen. ❤ ❤ ❤

Vakantiekus
-X-

Merelmama