Follow my blog with Bloglovin

Op ‘zo’n dag’ volgde een andere dag. Een betere dag. Een zeer geslaagde dag vol verrassingen. Verrassingen gepland voor een weekendje weg met z’n twee. Het hélemaal geheim houden was toch niet zo simpel bleek. Toen hij langs zijn neus vermeldde dat hij nog geld moest gaan halen, was Londen al uitgesloten ;). Maar zo ver had hij niet gedacht. Ook helemaal niet erg want Parijs, de hoofdstad van de romantiek, dat zag ik zeker zitten.
Na een treinreisje van 2 uur stonden we daar. Op een herfstig zonnige woensdagavond, op het perron, in Parijs. Ik liet me helemaal meevoeren. Door de geur, de sfeer, de nazomer en mijn liefste. Een aangename wandeltemperatuur en dito wandeling bracht ons tot aan het gehuurde AirBNB (aanrader!) appartementje niet ver van Canal Saint Martin. Heel gezellig ingericht en exact wat we moesten hebben.

Wat volgde was een opeenstapeling van momenten die voor altijd in mijn geheugen staan als een geweldig weekend. Op wolkjes liep ik. Daar in Parijs. Aan de hand van mijn ontzettend knappe ‘ontvoerder’.

De tweede avond, nadat we lekker een kaasschoteltje met Franse Baguette gegeten hebben in ons appartementje, volgde nog een verrassing. 2 tickets voor ‘Le Crazy Horse Saloon’. Voor wie dit onbekend in de oren klinkt, kijk hier eens even misschien. Inderdaad.
Zoveel (blote) konten en borsten heb ik in mijn leven nog nooit samen gezien! Maar echt een heel speciale ervaring. Typisch Parijse sfeer. Een klein gezellig theatertje met de nodige flessen champagne en uitgedoste toeschouwers inclusief. Na deze geslaagde borstenparade (en duurste cola EVER) wandelen we nog even langs de eeuwig opgelichte Eiffeltoren. Ook altijd een waar genoegen om terug te zien. Weer verplaats ik mij niet te voet, maar op kleine roze wolkjes. Wat een geluk heb ik toch met zo’n ventje. Wat een geluk dat we elkaar gevonden hebben en wat een geluk dat we al 2,5 jaar samen zijn ondertussen. Het lijkt alsof we elkaar al een heel leven kennen. Het aantal keren dat we elkaars zinnen afmaken of dat we net luidop zeggen wat de ander aan het denken is, zijn ontelbaar. Hoe klef hè, maar zo waar.

Ik geniet nog een beetje na, lieve lezer. Maar het contrast kon niet groter zijn toen we op maandag weer aan het werk moesten… Ach ja, mooie liedjes duren niet lang zeker? Al een geluk wel, dat die mooie ontvoerder mee terug is gekomen met mij. ❤ 🙂

Kus
-X-
Merelmama

PS Daarnet nog getrakteerd,  door kleine meid (in een bomvolle Action, aan de kassa) op een “Ik-wil-een-speelgoedje-kiezen” driftbui, inclusief huilen tot ze zo rood als een tomaat werd. Het was “IK-WIL-EEN-RENDIERHOEDJE” gewijs, voor wie dit nog kent van vroeger uit de Super Nanny… G-ê-n-a-n-t !