Het lijkt een gewoonte te worden, lieve lezer, schrijf-ze-donderdag. Maar ik wou u het relaas van het “we-pakken-de-helft-van-de-inboedel-in-weekend” niet onthouden ;).

Het begint op vrijdag. Ik stop “op tijd” op het werk (in mijn geval kwart voor 3). Ik kom goedgeluimd aan in onze woning en tref ventje-lief (die een dag verlof had) aan op zijn ‘werkkamer’. We beginnen meteen aan het inlaadwerk. Zo ijverig als ik was en zowaar ik (een dochter van mijn) moeder ben, had ik al volgens al het meeste op donderdag zowat klaargezet en bij elkaar verzameld. We gooien alles in de auto, proppen het eten in een koelzak, buggy niet vergeten, oeps nog snel even de camera nemen en hop, na toch anderhalf uur (!) kunnen we richting crèche rijden om onze kleine reisgezel op te laden. Een beetje geschrokken van het feit dat we ALLEBEI in de wagen zitten, nestelt ze zich in haar stoeltje. Ik geef alvast haar konijntje en tutter want het zal een lange rit worden.
Vol goede moed rijden we de gemeente uit, de snelweg op. Onderweg nog snel even stoppen bij de bakker om een koffiekoek in te slaan, het is toch 2 uur rijden… Onze kaasschotel zal pas laat op de avond tevoorschijn komen uit de koelzak.

Ontnuchtering toen we rond Brussel in de file konden gaan staan. Of toch ook niet, Brussel is ALTIJD file hoor ik u denken en u heeft gelijk! Maar het aanschuiven gaat wel ERG traag… Tergend langzaam schuiven we op en zien de GPS telkens maar het aankomstuur verleggen…
Lang verhaal kort –> reistijd 3u15min. Onderweg dochterlief haar fles gemaakt (lees: schep pap tussen uw benen in een fles met water!). Onder luid gesmak zegt ze: “Lekkerrr” Het schaap had al honger, schuldgevoel vult mijn moederhart…

Avond 1: kaasschotel opgediend, flesje wijn opengetrokken, reisbed open gegooid, dochterlief gewassen en geplast erin gelegd. Zoiets, dan wel misschien in een andere volgorde.
Dag 1: regen, regen, regen… Jammer, maar ach wat. Wat we deden? Beetje sightseeing met de wagen (ja, we waren het nog niet beu genoeg ;)), hapje eten in Chimay met een trappistje erbij (dochterlief ook flink haar eigen bord spaghetti gegeten: mama en papa fier). Gezellig gespeeld in onze bungalow en tijdens de dutjes: wij lekker in onze eigen sauna geweest en ’s avonds een filmpje kijken, wat was dat lang geleden. Super.
Dag 2: Van hetzelfde laken een broek. Geen regen meer, dus een wandelingetje kon er wel vanaf, zij het niet dat dochterlief een halve weg ‘gebleit’ had omdat die plastiek tegen de wind over haar buggy moest. Ach ja, je kan niet alles hebben. Daarna nog in bubbelbad geweest (dochter met grote ogen van verbazing, maar toch geamuseerd), pannenkoeken gebakken, sauna, rusten, boekje lezen, glaasje cava,… ZALIG. Echt fijn. Ventjelief ‘-ik-kan-geen-5 minuten-stilzitten!’ zat toch maar lekker rustig in de zetel met zijn EOS magazine :).  Of hoe het allemaal niet moeilijk hoeft te zijn ook niet.

Nu zit ik hier in het halfduister te schrijven, tussendoor laad ik wasmachines in en uit, staat er stoofvlees te pruttelen op het vuur en ververs ik lakens van mijn overgevende dochter. Of hoe het soms wel moeilijker is, maar hoe ik dat niet erg vind en hoe meer ik kan zorgen voor mijn kleine meisje, hoe beter ik me voel 🙂

(wil niet zeggen:  dat als het kind zich niet goed voelt, dat ik dat fijn vind, haha…)

Lieve groet,

Merelmama
-X-