Gisteren had ik de intentie om ramen te kuisen. Hiep hiep hoera!
U leest het goed: de intentie. Het wassen zelf is daadwerkelijk niet gebeurd…
Ik had me nochtans wel geprepareerd voor het hele gegeven. Lees: dikke fleece, jeans en de mentale instelling dat mijn handen gingen vuil worden. Enige tegenwerking was dat mijn super-de-luxe-karcher-ruitenkuisding (nieuw uit de doos kwam en bijgevolg) niet opgeladen was. HELAAS pindakaas… Het hele gebeuren kon niet doorgaan. Wat een afknapper ;).
Ik heb in de plaats wél, gelijk een echte, mijn olijfboom gesnoeid. Stel het u voor! Kleine geschiedenis: ik ben al een goeie 6 jaar de eigenaar van het boompje (ongeveer 1m20 groot is hij/zij) en we hebben zowaar een band gekweekt. In de winter als het koud is, zet ik hem/haar binnen als bescherming tegen de bijtende ‘vriezeman’. In de zomer mag hij/zij mij dan vergezellen bij een fris aperitief op het terras in de Vlaamse waterzon. Een soort wisselwerking of wederzijdse tegemoetkoming als het ware.
Dit jaar was mijn vriend echter niet zo tevreden. Wegens de dikke vrieskou had ik hem/haar even in de gang gezet in plaats van de gebruikelijke plaats in de garage (waar het evengoed vriest).
Nu dacht ik daar niks verkeerd mee te doen omdat de gang niet de warmste plek in het huis is én omdat olijfbomen wel wat warmte kunnen verdragen leek mij. Maar niets is minder waar. Meneertje/mevrouwtje verloor zachtjesaan de blaadjes. Alsof hij/zij stond te huilen van miserie in onze gang. Nu de vrieskou toch luwde en hopelijk het land uit was, dacht ik toch maar eens info te gaan vragen bij de plaatselijke bloemenhandelaar in verband met mijn trieste olijfboom. Die gaf me meteen een fles voeding mee (tegen betaling, duh) ‘voor als je hem water geeft’. Eerlijkheidshalve moest ik toegeven dat ik dit enkel deed als ik er aan dacht… (= niet veel). Maar van de combinatie van zijn/haar trieste takjes en de uitleg van de bloemist over snoeien en bijvoeden, kreeg ik zowaar compassie met het ding.
Thuisgekomen zette ik de schaar er in. Ik had op internet nog snel gelezen dat je een olijfboom niet verkeerd kan snoeien. Ideaal! De plant en ik lijken wel voor elkaar gemaakt en ik heb dus oprecht spijt van de tijdelijke verwaarlozing.

Dus lieve vriend: laat me niet in de steek en maak dat er tegen de zomer terug frisgroene blaadjes op je kruintje staan die mij kunnen doen dromen van verre mediterraanse reizen en sangria.
Dikke zoen van uw eigenaartje
-X-
Merelmama