1 januari 2022, mijn eindejaarsconference komt een dag later dit jaar. Maar nog steeds op tijd om het voorbije jaar te overschouwen. 2021 was een jaar net zoals 2020 dat was, het ging open en weer toe, als het knipperen van je ogen.
De helft van 2021 was ik zwanger. Het lijkt al zo lang geleden allemaal. Ik weet nog dat elke dag die we dichter tegen de geboorte kwamen, de spanning steeg. Zo lang hadden we uitgekeken naar dat kleintje, een kameraadje voor Merel, een kindje van ons 2, dat het eigenlijk onwerkelijk leek dat het eindelijk zou gebeuren. De dag voor de uitgerekende datum hingen we samen in het babykamertje de letters van zijn naam op de muur. We deden het heel voorzichtig en met een klein hartje alsof het ongeluk zou brengen om zijn naam al op de muur te zetten voor hij geboren was. Telkens als ik in zijn kamertje in de stoel zit met zijn flesje, kijk ik naar de letters en dan weer naar het kind in mijn armen. Wat een geluk dat hij er is, dat hij met zijn lachjes en draaiende handjes elke dag zo mooi maakt. Oprecht dankjewel 2021.
2021 was ook weer een jaar waarin we een operatie meemaakten van Merel. Dat is al zo sinds 2018. Dit keer was het een “Yttrium Instillatie” (google dat maar even) en vorige week hadden we onze controle NMR. Het was goed: de met isotoop geïnjecteerde cyste is aan het verkleinen. Traag maar zeker zal haar lichaam het ongenood opruimen althans dat is wat we verder verwachten. Vorige week deed ze ook die NMR zonder narcose voor de eerste keer! We deden er zelfs een oefensessie voor op de dummy NMR. In het UZ weten ze toch hoe belangrijk voorspelbaarheid is voor kinderen. Ze oefende samen met haar vriendinnetje van op de afdeling en samen waren ze glansrijk geslaagd. Na het oefenen, doorstond ik samen met haar het luide geknal en gebrom van de échte scanner. Zij met Mega Mindy in de koptelefoon en een unicorndekentje op de buik, ik met het bonzen van mijn hart, luid klinkend in mijn oren. Wat was ik weer fier op dat kleine meisje dat de duimen naar omhoog stak tijdens de scan. Sterk, flink kind! Dankjewel 2021, hopelijk was jij het laatste jaar met een operatie.
2021 was alweer een jaar waarin een virus ons allen parten speelde. Dit eindejaar had ik er zelfs meer last van dan anders. Van mij mochten er weer bubbels komen zelfs (niet in een fles), maar achteraf bekeken deed het toch deugd om een beetje ‘normaal’ te kunnen vieren dit jaar. Al wou dat wel zeggen dat we een paar keren ‘coronastokjes’ in onze neus moesten steken, maar dat nam ik er graag bij. Het gaf toch een soort verzekerd gevoel. Dankjewel 2021, hopelijk minder coronastokjes volgend jaar.
2021 was een jaar waarin ik een opleiding ‘Lokaal Toezichthouder Milieu’ (zo goed als, nog de laatste loodjes) afrondde. Ja, u leest het goed. Ik deed het zwanger en tijdens mijn bevallingsverlof door. Examens deed ik zelfs in de week voor en na de operatie. Soms schrik ik hoeveel een mensenlichaam af kan…
2021 was 5 jaar zonder mijn lieve vriendin D. Vorige nacht droomde ik nog van haar. Ik droomde dat er nog een beetje tijd ‘over’ was op het einde van het jaar en ik mocht met haar een moment opnieuw beleven. Raar genoeg was het een soort aankomst op een nieuwe school (die ik niet herkende). Ik beschermde haar met al mijn macht tegen alle onvriendelijke medeleerlingen en negatieve invloeden tot plots het besef van het onvermijdelijke kwam. Ze ging weer ziek worden en sterven, ik kon het niet tegenhouden met alle wil van de wereld… Ik werd wakker met de tranen in mijn ogen en kon bijna haar hand in de mijne voelen. Lieve lezer, ik durf dat zeggen: ik geloof in engelen, ik geloof in zielen die ons af en toe een bezoek brengen om te zeggen dat het allemaal oké is of dat het allemaal goed komt. Ik geloof dat ze af en toe naar me toe komt om goeiendag te zeggen. Na 5 jaar is het gemis nog altijd even groot.
Voor 2022 koester ik eigenlijk geen grote verwachtingen, zoals we dat allemaal misschien al 2 jaar niet meer doen. Ik zou heel blij zijn met een reisje dit jaar, naar Oostenrijk, naar de bergen. Merel heeft dat nog nooit gezien. Ik zou graag eens mooie natuurwandelingen maken met haar en met onze bollie in de draagzak om dan ’s avonds na een lekker avondmaal, helemaal uitgeput in zo’n familiekamer en onder zo’n Oostenrijks pluimendekbed in slaap te vallen. Gewoon met ons viertjes. Ik zou blij zijn met een jaar met de minimumdosis ziekenhuis en met een maximaal gezond gezin voor zover dat mogelijk is bij ons.
Ik zou blij zijn met wat mooi weer en leuke dagen in onze tuin en een lekker glaasje op ons terras.
Meer moet dat niet zijn, alvast bedankt 2022.
Ik wens jullie allen een oprecht gelukkig, nieuw en vooral gezond jaar!
Kus
Merelmama
merelmama 