Omdat het bijna vijgen na Pasen zijn: dit is voor u part 2!
…. Na de kant-en-klare campingmaaltijd volgde het volgende ritueel: het slapen gaan van Mevrouwtje. Even vermelden dat mevrouwtje wel gewoon een boterham (met choco begot, wegens het afwezig zijn van koelvoorzieningen voor kaas of charcuterie, ik hoor u al denken: ‘wat krijgt die nu!’) heeft gegeten. Een brood en een pot Nutella kunnen toch niet ontbreken als je naar de camping gaat.

Na een keer of 2 “ikke pipi/kaka doen”, wandelen naar de prachtig moderne *ahum* sanitaire blok, terug naar de tent en nog eens terugkeren omdat ze “nog niet klaar” was, doe ik haar pyjama aan in de tent die moet doorgaan als onze ‘living’. Ik warm nog een beetje water op volgens de regels (in een gamel op een gasbrandertje) en maak nog een flesje voor mevrouw. Ze drinkt het nog volledig op. Alles lijkt goed te gaan, ze had het bedje al gezien en getest (lees: in rondgesprongen als ware het een trampoline) en leek klaar om te slapen. Het was al ver haar bedtijd gepasseerd ondertussen. Ik lees nog een verhaaltje en leg ze erin. Ik doe de tent dicht en vraag me af hoe lang het gaat duren… het is nog altijd licht buiten natuurlijk en zo’n tent is niet echt “verduisterend”….
“Papa nog komen” as usual. Papa gaat, geeft een zoen en keert terug. Na wat getetter tegen zichzelf en nog een paar bleitsessies wil ze toch niet opgeven… Ik ga kijken. Vind ik daar mevrouwtje in haar blote (!) kont, op de rand van het ‘bed’… “Ikke niet sjapen e mama?”

Enfin, u begrijpt het: toch niet zo voor de hand liggend, kamperen met een peuter… maar hey, het was gezellig. De avond nadien ging het al vlotter en hebben we zelfs lekker kunnen (wegwerp)BBQ-en tot de zon onderging. We hebben allemaal eigenlijk best goed geslapen in ons tentje, lekker met z’n drietjes. Af en toe mevrouwtje beetje gesust omdat ze precies soms beetje schrik had, dat ze daar moederziel alleen lag. Handig zo’n tent. Effe handje uitsteken, bolletje wrijven en klaar 🙂

Na 2 nachten en bijna 3 dagen ging het afbreken van de tenten net iets vlotter dan het opstellen en warempel kregen we zelfs het hele gevaarte terug IN de zak, driewerf HOERA! Een geslaagde test, al zeg ik het zelf. Ook wel best een goedkoop weekend (die snelheidsboete in Frankrijk niet bijgeteld…).
Hiep hiep hoera voor het kamperen! Misschien doen we het nog wel eens ;).

Kus
-X-

MerelMama

Heimwee ten top: Mama ruimt de babykleedjes op en pinkt een traantje weg met het contrast tussen de uit de kluiten gewassen peuter, die naast haar zit te spelen en het roze mini-pyjamaatje dat ze in haar handen houdt.

Ik verdiep me in de dozen en denk terug aan de tijd dat ze zo klein was, wat lijkt het lang geleden… Tot plots: realitycheck! Mevrouwtje komt smakkend naast me staan en blijkt net een stuk Labello te hebben opgegeten. Verfrissend !

– X-

Na een uitgeregende vakantie in Duitsland eind juli, diende een lang weekend zich aan met de vraag om er toch nog eens (budgetgewijs) op uit te trekken. Internet afgesnord naar “goed weer”, dat zich op minder dan 4u rijden van ons huis bevond. Na het afwijzen van de Waddeneilanden en de Franse Kust, was ons oog gevallen op een gezellig campingetje in de Champagne streek. We gingen weg met de TENT! Spannend!

Oh ja, U leest het goed, we gingen kamperen met een peuter! Kwestie van al eens te oefenen om misschien onze volgende budgetvakantie (weet u nog, we gaan bouwen!) ook in de tent door te brengen. Van zaterdag tot maandag gingen we.
Stap 1: overal tenten verzamelen en bedenken hoe we het klein grut te slapen gaan leggen. Manlief zei dat een reisbed wel kon, maar ik kon me niet indenken dat dit in een tent zou passen, laat staan dat wij er dan nog (comfortabel?) naast konden liggen…
Stap 2: Opblaasbaar kindermatrasje gekocht met opstaande rand. Ik zou niet willen dat het kind in haar volle REMslaap naast de matras rolt op een koude, harde ondergrond.
Stap 3: Camping zoeken op aanvaardbare afstand MET goed weer. Een hele woensdagavond hing eraan, maar toch hadden we eentje gevonden in Chalons-en-Champagne. 2 nachten kamperen: here we come!

Zaterdagochtend: We vertrekken. Auto volgeladen (lees: even vol dan een week (!) naar Duitsland) en DVDspeler geïnstalleerd op de achterbank voor het kritische kleine volkje aldaar. Na een dikke 3 uur komen we aan op de camping. Een klein campingetje in het midden van een godvergeten stadje Chalons-en-Champagne… Een aftands bordje met in gele en blauwe letters CAMPING MUNICIPALE duikt op in de verte… We kijken naar elkaar en kunnen onze onrust niet verbergen. Een beetje schraal doet het aan. Eens op het terrein gekomen, worden we op slag 20 jaar terug in de tijd gekatapulteerd. Een wit, oud gebouwtje doet dienst als receptie. Een paar oude caravans in de verte en een afgebladderd, zeer uitnodigend *ahum* huisje waar opstaat “Salle de jeux”. We melden ons aan en gelukkig staat onze naam op hun lijst. Kies maar een plaatsje. We rijden verder en komen via een paar provisoir geasfalteerde weggetjes aan een soort “parking” in gras. Er staan al een paar tenten opgesteld. We kiezen ons plekje en daar beginnen we onze opstelopdracht.
Twee tenten hebben we. Eén als living en één als slaapplaats of, in geval van nood, één voor kind en ouder en één voor andere ouder, die er dan niet meer bij kon.
Beste lezer, TWEE uur hebben we erover gedaan, het opzetten. Paar tegenslagen (JA, er was wel degelijk een voor- en achterkant aan de tent) maar uiteindelijk stonden ze er! EN… we konden alle 3 met gemak in 1 tent slapen, OEF!

Tenten opzetten met een rondrennende peuter die constant aan je mouw komt trekken, “mama: pééélen, mama, belletjes blazeeeen, mamaaa ikke pipi doen, mamaaa, papaaaa” Het is geen aanrader zowaar.
Na de inrichting van living en slaapkamer, gaan we zitten op onze super-de-luxe-opvouw-campingstoeltjes en trekken een blik ravioli en kant-en-klare Knorr pasta open. AHaaaaa campinglife 😀 (wordt vervolgd…)

Kus
-X-

MerelMama

Het is gebeurd, lieve lezer: MerelMama is naar een indoor kinderspeeltuin geweest! Het was onvermijdelijk en toch een beetje tegen mijn principes *ahum*, maar de uitgeregende vakantie in een heuvelachtige omgeving, vroeg er luidkeels om. “Het kinderspeelparadijs”. Wat ik me erbij voorstelde: een plastieken massa, gillende kinderen, zuchtende ouders, grote peuters en schoolkinderen die mijn kleine meid van het springkasteel duwen zonder pardon, builen, blauwe plekken, kapotte tanden en plakkerige limonade en frieten. Dat is mijn voorstelling van DE kinderspeeltuin.

Moet u weten, de waarheid zat er niet ver af. Al moet ik toegeven dat het beter meeviel dan ik verwacht had. We komen toe en betalen braaf onze inkom (12€, want JA ook volwassenen moeten hier betalen, hiep hiep hoera). Daarna nemen we plaats aan een tafeltje op het “gezellige” oudergedeelte dat omringd is, hoe kan het ook anders, met plastieken bloembakken. (Je zou niet graag je kleine ondeugd terug aan tafel krijgen met een mond vol potgrond….) Schoenen worden aan de kant gegooid en daar gaat ze! “Peeelen!”  Toch een beetje aarzelend en overdonderd van de overvloed aan gekleurd rubber, huppelt ze richting glijbaan/klimrek. Zonder aarzelen kruip ik ook op het kleine laddertje richting hoge glijbaan. Ik zie ook andere ouders achter hun kroost aan kruipen, dus ik moet niet onderdoen. Ik mag er niet aan denken dat ze daarboven naar beneden dondert omdat ik mijn angst voor afgezabberd peuterplastiek niet kan overwinnen.

Boven gekomen wil ze toch naar beneden glijden, een lange gele, golvende glijbaan lacht ons toe. Ik neem het kind bij mij op mijn schoot. Terwijl ik dat doe, botst ze met haar voorhoofd tegen de vreselijk verkeerd geplaatste dwarsbalk die boven de glijbaan is geplaatst. Al een geluk is deze omwindeld met nog meer rubber. Het kind kijkt me verongelijkt aan… Goed hoor moeder, sla haar met haar hoofd ZELF tegen het spul aan… Ik schaam me diep… Daar glijden we naar beneden. Haar gezichtje gaat van beetje angstig naar zeer enthousiast. “Nog eens!” is de kreet als we beneden zijn. Oef, toch niet zo slecht gescoord, moeder.

De volgende 70 minuten gaan van hetzelfde, roetsjbanen, klimrekken, bobslee-achtige karretjes, springkastelen enzoverder. Ze amuseert zich en dat is leuk om te zien. Telkens crossen we achter haar onuitputtelijke energieke lijfje aan. Elk om de beurt wel te verstaan.
Terwijl ik aan het tafeltje even uitrust (uhu, vermoeiend zo’n kinderspeeltuin!) kijk ik naar de andere tafeltjes. Daar zie ik even uitpuffende moeders en vaders, grootmoeders en grootvaders. De tafels zijn gevuld met grote kannen limonade, Bumba-drinkbussen en Zoo-koekjes. Het menu op tafel vertelt niet veel beter, frietjes hier en frietjes daar, heel “kind-vriendelijk” allemaal *nogmaals ahum*. Gelukkig heb ik haar fles met water en komkommerreepjes in mijn handtas zitten. Toch nog iets waar ik me goed bij voel.

Na een dik uur keren we richting huis, 2 zwetende peuters op de achterbank (neefje was er ook bij, niet dat het kind daar veel van gezien heeft, het is immers elk voor zich op zo’n speeltuin 🙂 ) Het is nog meegevallen, ik geef het toe. Het naar speeksel ruikende plastiek paradijs in mijn verbeelding was nog erger, ik geef het toe.
Volgende keer hoop ik wel liever op goed weer tijdens onze vakantie en in verband met die blauwe plekken en builen, die waren er dan vooral bij mama en papa!

Kus
-X-
MerelMama